De Hopman: van een scoutingterrein naar een uniek project voor tijdelijke woningen
Interview uit het Realisatieboek Tijdelijke Huisvesting, interview met Luck Dankers, initiatiefnemer van project de Hopman te Aarle-Rixtel
De Hopman te Aarle-Rixtel is een project van 10 kleine woningen, met als missie om Nederland het succes van duurzaam en betaalbaar wonen in prefab-woningen te laten zien. Alle woningen zijn energieneutraal en een aantal zijn nul-op-de-meter-woningen. De locatie bevindt zich op een voormalig scoutingterrein. Er is zo goed als mogelijk rekening gehouden met de omwonenden, ook is het terrein autovrij en groen.
De Hopman laat iets unieks zien. Dat de tijdelijke woningen met een koop-constructie op de markt zijn gebracht, is mede mogelijk doordat de gemeente haar nek heeft uitgestoken door vergunningen te faciliteren. Eerst een kruimelafwijking van 10 jaar die verlengd kan worden met 5 jaar, waarna er een garantieregeling van 10 jaar is gegund. Dat maakt dat het plan financierbaar/ haalbaar is voor 25 jaar. De bewoners hopen uiteraard dat de woningen na deze 25 jaar permanent mogen blijven staan.
Interview met Luck Dankers, initiatiefnemer
Luck Dankers is een van de trotse initiatiefnemers en tevens bewoner van het project ‘De Hopman’ in Aarle-Rixtel. Dit unieke project is het eerste tijdelijke huisvestingsproject met koopwoningen met een volledige financiering voor 25 jaar. In 2019 heeft Dankers samen met een groep mensen die vanuit intrinsieke motivatie kleiner, duurzamer en betaalbaarder wilden gaan wonen, met een burgerinitiatief dit project van de grond gekregen. De woningen staan tijdelijk op de huidige locatie, maar de bewoners hopen er permanent te kunnen blijven wonen. De woningen zijn geschikt voor verschillende doelgroepen, en worden momenteel bewoond door bewoners in allerlei leeftijdscategorieën: de jongste bewoner is 1 jaar en de oudste 75. Van de bewoners wordt verwacht dat zij elk een eigen bijdrage leveren aan de hechte gemeenschap die inmiddels is ontstaan.
Ondanks de tevredenheid onder de huidige bewoners, is het proces om tot de huidige woonvorm te komen niet zonder uitdagingen verlopen. Er waren behoorlijk wat tegenvallers tijdens de haalbaarheid, ontwikkeling en realisatie van het project. Zo vonden betrokkenen de tijdelijkheid van de locatie een aandachtspunt. Dat brengt immers onzekerheid met zich mee, want waar moeten de woningen in de toekomst komen te staan? Echter, het feit dat de gemiddelde Nederlander elke 8 jaar verhuist, laat zien dat dit in veel gevallen geen probleem hoeft te zijn. Dit is namelijk korter dan de tijdelijke vergunning die geldt voor de Hopman. Door de voordelen van de woningen te benadrukken, zoals het hoge duurzaamheidsniveau, de betaalbaarheid en de hoge bouwkwaliteit, is het uiteindelijk gelukt om bewoners te overtuigen die nu met veel plezier in de Hopman wonen. De behoefte om voor minder geld in een kleinere leefruimte te wonen neemt toe. Bovendien houden mensen meer ruimte en geld over door in een kleinere woning te leven: de vaste lasten kunnen dusdanig omlaag dat er meer vrije tijd over is door een lagere werkdruk en er minder zorgen zijn over het aflossen van een torenhoge hypotheek. De vrije tijd komt ten goede aan grote sociale bijdragen door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk te doen en/of mantelzorg. Dit voordeel wordt op steeds grotere schaal herkend en zorgt voor een stijgende populariteit in dit type woningen.
Dankers benadrukt dat het succes van de Hopman ook te danken is aan de pro-deo inzet van de initiatiefnemers en de toewijding van het college van burgemeester en wethouders, dat veel lef heeft getoond om de woningen van de grond te krijgen door de tijdelijke vergunning voor koopwoningen uit te geven.
Luck Dankers, initiatiefnemer: ''Flexwonen is voor iedereen, en dat laten wij zien met de Hopman''
Een andere grote uitdaging was het overtuigen van de gemeente van de noodzaak van dit project. ‘We leven in een conservatief dorp en de houding was vooraf wat terughoudend’, aldus Dankers. De overtuigingstand moest worden aangezet om te laten zien dat de woningen volwaardige huizen zijn en voldoen aan het Bouwbesluit voor permanente bouw. Door veel te spreken met de gemeente, financiers en andere betrokken partijen is het uiteindelijk gelukt om het succes van de woningen op een grotere schaal aan te tonen.
Al met al laat Dankers met het succes van de Hopman zien hoe de inzet en een proactieve houding van initiatiefnemers en gemeente tot een veranderende beeldvorming kunnen leiden. ‘Flexwonen op zich is stigmatiserend, we moeten dit anders gaan framen’. De beeldvorming rondom ‘flexwonen’ is momenteel achterhaald, waardoor het concept een slecht imago heeft. Succesverhalen zoals dit project laten zien dat flexwoningen een mooie oplossing kunnen bieden voor het woningtekort, zonder af te doen aan de wensen van bewoners.